Onlangs was Intermax CEO Ludo Baauw te gast in de studio van RTV Rijnmond. Een mobiele radiostudio wel te verstaan, die in het kader van ‘Maak Kanker Kansloos’ op locatie was in het Erasmus MC in Rotterdam.
Deze campagne van het Daniel den Hoed Fonds heeft inmiddels meer dan een half miljoen euro opgehaald voor kankeronderzoek, onder meer met de Run4Daniel. Een nieuw hardloop- en wandelevenement waar Intermax dit jaar hoofdsponsor van was; omdat het bedrijf zijn 25-jarig bestaan wilde aangrijpen om impact te maken, maar óók omdat Ludo een persoonlijke reden had om zich in te zetten voor dit doel. Eind 2016 kreeg hij namelijk te horen dat hij een zeldzame vorm van oogkanker had. Tijdens een interview met Ruud de Boer vertelt hij hier openhartig over.
Precies 25 jaar geleden begon Ludo met Intermax. Een leverancier van IT-diensten aan organisaties waar IT zo belangrijk is dat alles plat ligt als het niet werkt. Zoals ziekenhuizen: daar moet de IT altijd werken, anders moeten ze letterlijk de zaak sluiten.
Ludo: “Dat is heel spannend, maar ook heel relevant – je weet waar je het voor doet. We werken alleen nog maar voor organisaties die IT heel erg serieus nemen, want dat doen wij ook.”
Wat je óók serieus neemt, is om als bedrijf iets terug te doen voor de samenleving.
“Ik vind het leuk om mensen een zetje te geven, zoals in het verleden ook allerlei mensen mij een zetje hebben gegeven toen ik voor mezelf begon. Dit jaar bestaan we 25 jaar. Dat kun je vieren met een groot feest, maar ik wilde het aangrijpen om iets anders te doen. Om iets te sponsoren waarvan iedereen denkt: dát is een mooi doel. Ik kom veel in ziekenhuizen, als leverancier, en zie dat de dingen daar niet alleen op technisch niveau goed moeten zijn, maar dat er óók gewerkt moet worden aan innovatie. Aan nieuwe manieren van onderzoek, bijvoorbeeld. En daar is natuurlijk geld voor nodig.”
Zelf ervoer Ludo dat bij het Erasmus MC, waar hij in 2017 terechtkwam op de afdeling Oogheelkunde. Bij de opticien werd een vlekje op de achterkant van zijn oog gevonden. Het bleek om een melanoom te gaan. Iets dat niet vaak voorkomt op het oog: in Nederland krijgen maar zo’n honderd mensen hiermee te maken. Meestal ontdekken ze dat pas wanneer hun netvlies loslaat. Ludo was er gelukkig eerder bij, wat de kans op uitzaaiingen minder groot maakte. Doordat het melanoom op een buitengewoon lastige plek zat, was bestralen geen optie. Ludo werd daarom doorverwezen naar het LUMC in Leiden.
“Daar hadden ze een geniale oplossing: er werd een radioactief plaatje op mijn oog genaaid dat een paar dagen bleef zitten. De bestraling werkt daarna nog anderhalf jaar door. De behandeling was vrij gruwelijk, maar toch was ik er blij mee, omdat er nu tenminste wat gebeurde. Al moest ik toen anderhalf jaar wachten voordat we wisten of de tumor daadwerkelijk kleiner aan het worden was.”
Wat doet zo’n periode met je?
“Eerder vond ik heel veel dingen heel belangrijk: geen storingen hebben, dat klanten goed bediend worden, dat personeel blij is… Ineens worden veel dingen volkomen onbelangrijk. Wat zit ik nou nog te doen, waar maak ik me zo druk om? Misschien ben ik er over twee jaar helemaal niet meer. Dat zou jammer zijn, niet per se voor mezelf, maar ik had me voorgenomen om voor al die mensen te zorgen, en dat gaat dan niet meer. Het voelde alsof ik ze in de steek zou laten. Bovendien vond ik het zonde, want ik had nog duizend ideeën en honderd plannen.”
Heeft het je ook veranderd als baas?
“Ik heb nooit geleerd om over mezelf te praten. Vroeger zou ik mensen nooit lastigvallen met mijn eigen jankverhalen. Let maar niet op mij – hoe gaat het met jou? Wat een slecht idee is, want het komt er toch wel een keer uit. Dan deed ik overdag alsof er niets aan de hand was, maar lag ik ’s nachts vreselijk te dromen. Je hoofd kan daar niet omheen. Ik heb inmiddels geleerd om meer te vertellen wat ik voel.”
Sporten is ook een manier om je te uiten…
Ludo, lachend: “Ik ben nog nooit van mijn leven in een sportschool geweest, vind dat echt gruwelijk. Maar voor de Run4Daniel moest ik natuurlijk wel. Als bedrijf deden we mee met vijf teams, van actieve hardlopers tot het wandelteam.”
En met succes: samen met nog 57 andere teams, is er met de Run4Daniel meer dan 100.000 euro opgehaald. Ludo kijkt dan ook zeer tevreden terug. Figuurlijk én letterlijk.
“Mijn linkeroog doet het meeste werk en mijn rechteroog hobbelt er een beetje achteraan. Maar hij doet het nog, en daar ben ik heel dankbaar voor. Omdat mijn vorm van oogkanker zo zeldzaam is, zijn er in Nederland maar twee ziekenhuizen die er wat mee kunnen. Als die onderzoeken er niet waren geweest, was ik het spreekwoordelijke bokje geweest. Ik weet dus als geen ander hoe ongelooflijk belangrijk onderzoek naar kankertherapieën is.”
Het hele interview met Ruud de Boer is hier terug te luisteren.